Dlaczego nasz program jest wyjątkowy?
Pedagogika Montessori odpowiada na potrzeby dzieci. Skupia się na dziecku i jego potrzebach, w perspektywie przygotowania go do samodzielnego życia, w zgodzie ze sobą. Nie uczy wiedzy, lecz pokazuje, w jaki sposób wiedzę pozyskać i w jaki sposób wykorzystać ją do własnych potrzeb. Stawia na kreatywność, zamiast uczyć na pamięć. Uczy myślenia i radzenia sobie w zmieniającej się rzeczywistości, za każdym razem pozwalając samodzielnie rozwiązać napotkane problemy. Uczy młodych ludzi, jak radzić sobie w życiu i szukać odpowiedzi na stawiane pytania. Pielęgnuje i rozwija u dzieci poczucia obowiązku, poczucia własnej wartości, pewność siebie i samodyscyplinę. Pozwala doświadczać otaczający świat zmysłami, co pozwala dziecku go rozumieć. Pedagogika Montessori jest ponadczasowa, a przez to jak żadna inna wpisuje się we współczesne potrzeby edukacyjne.
Zajęcia odbywają się w dwóch językach. Dzieci spotykają się z językiem angielskim w trakcie zorganizowanych zajęć językowych oraz w różnych spontanicznych sytuacjach w ciągu dnia. Zajęcia w ciągu dnia prowadzone są przez nauczyciela polskojęzycznego i anglojęzycznego. Stałą częścią jest aktywność twórcza i edukacyjna z pobudzającym rozwój materiałem Montessori. Podstawy programowe wychowania przedszkolnego prowadzone są przez zajęcia tematyczne. W formie kilkudniowych projektów plastycznych, literackich, muzycznych, teatralnych. Pedagogika Montessori ma nieograniczone możliwości twórcze i poznawcze.
Program edukacyjny i wychowawczy oparty jest na podstawie programowej MEN.
Tak zwane dzieci montessoriańskie są :
- skoncentrowane na swoich zadaniach
- dążące do samodzielności
- budujące wiarę w siebie
- z ufnością patrzące na świat
- są odpowiedzialne
- umiejące współczuć drugiemu
- chętne do pomocy
- wykazyjące się dużą inicjatywą społeczną
- to dzieci pełne cierpliwości
- niepoddające się w swoich staraniach
- dzieci, które wiedzą czym jest szacunek i honor i umiejące to wyrazić wobec siebie i innych
| Nauczanie tradycyjne | Nauczanie w systemie Montessori |
| Nauczyciel pełni rolę osoby dominującej | Nauczyciel jest pomocnikiem dziecka |
| Podział dzieci na grupy wg wieku | Grupy mieszane |
| Dominuje nauczanie w grupach | Dominuje nauczanie indywidualne |
| Nauczyciel narzuca dyscyplinę | Dziecko uczy się samodyscypliny |
| Tempo nauki jest określone przez grupę | Dziecko uczy się w swoim rytmie |
| Edukacja odbywa się wg określonego planu zajęć | Dziecko samo wybiera pracę którą wykonuje |
| Dziecko musi się podporządkować ustalonemu z góry planowi czasowemu | Dziecko zajmuje się pracą tak długo jak chce |
| Błędy dziecka są poprawione przez nauczyciela | Za pomocą materiału dydaktycznego dziecko samo rozpoznaje swoje błędy |
| Bardzo mały nacisk na naukę higieny życia | Program nakierowany na naukę higienicznego stylu życia np. wycieranie stołu |
| Nauczyciel prowadzi dziecko w procesie poznania | Dzięki odpowiedniemu materiałowi dydaktycznemu dziecko samo poznaje otoczenie |
| Dziecko ma wydzielone miejsce. Powinno uważnie słuchać i uczestniczyć w zajęciach grupowych | Dziecko może pracować w dowolnym miejscu klasy, przemieszczać się i rozmawiać z innymi |
| System kar i nagród | Brak systemu oceniania.
Odzwyczajanie od nagrody i kary, dzięki czemu następuje naturalny rozwój i kształtowanie się wewnętrznej samodyscypliny dziecka
|
| Niewielki nacisk na rozwój sensoryczny | Szeroki wachlarz pomocy sensorycznych, za pomocą, których dziecko rozwija wszystkie swoje zmysły i myślenie przestrzenne, niezbędne do matematyki |
| Brak „lekcji ciszy”.
|
Rozwijanie poszanowania dla pracy własnej i innych przez tzw. „lekcje ciszy”.
|
| Duża ilość zabawek i bajek wprowadzających w świat fantazji | Pomoce dydaktyczne podzielone na poszczególne działy są elementami świata rzeczywistego |
| Nauczyciel znajduje się w centrum jako głównie prowadzący | Nauczyciel jest przewodnikiem i obserwatorem dziecka |
| Materiał utrwalany jest indywidualnie przez dziecko w domu z rodzicem | Materiał utrwalany jest poprzez możliwość powracania do wcześniejszych zadań i związanych z nimi odczuciami wewnętrznymi |
Czemu grupy mieszane wiekowo?
Wielu rodziców wyraża pewne zaniepokojenie, gdy dowiadują się, że w przedszkolach i szkołach Montessori dzieci przebywają w mieszanych wiekowo grupach – rozpiętość wiekowa wynosi zwykle 3 lata.
Placówki Montessori zorganizowane są w ten sposób, że młodsze dzieci mogą skorzystać z sytuacji, że wokół mają starszych kolegów czy koleżanki, którzy mogą być dla nich modelami czy nauczycielami. Pozwala to zapewnić, że każde dziecko uczy się w swoim tempie mimo, że nauczyciel jest odpowiedzialny za przygotowanie programu dla każdego z nich. W mieszanych wiekowo grupach dzieci zawsze potrafią odnaleźć kolegę, który pracuje na tym samym poziomie.
Nauczyciele Montessori obserwują, że nowe dzieci dopiero co zaczynające swoją przygodę w grupie potrafią łatwo dostosować się do panujących w niej warunków głównie dlatego, że starsze dzieci są dla nich przykładem. W edukacji Montessori, nauczyciel nie jest głównym elementem klasy czy grupy. Jest nim dziecko. Dzieci najwięcej i najlepiej uczą się od siebie nawzajem. Starsze dzieci doświadczyły już różnych prezentacji, jak używać danych materiałów oraz miały czas na indywidualną pracę z tymi materiałami. Dlatego stali się oni ‚ekspertami’ w danej dziedzinie. Jeśli jakieś dziecko nie jest zadowolone z odpowiedzi, jaką udzielił mu starszy kolega czy koleżanka, zawsze może prosić nauczyciela o wyjaśnienie.
Co więcej, warto zobaczyć czasem radość i zadowolenie z siebie starszych kolegów, kiedy ich młodsi kompani uczą się czegoś nowego.
Mieszane wiekowo grupy właściwie zapewniają więcej stabilności. Kiedy dzieci przebywają w tej samej klasie przez 3 lata tworzy się silna więź i poczucie życia w małej społeczności zarówno z kolegami jak i z nauczycielami. Zasady i działanie grupy pozostają niezmienne, kiedy dwie trzecie grupy powraca co roku. Młodsze dzieci podglądają starsze, a starsze oczekują, że staną się mentorami, dla młodszych.
Mieszane wiekowo grupy stają się trochę jak rodzina zarówno dla dzieci, jak i dla nauczycieli. Starsze starają się opiekować młodszymi, uczą je, jak grać w nowe gry, jak się dzielić, jak stawać się bardziej samodzielnym. Starsze dziecko jest zwykle pierwszą osobą, która biegnie do kogoś, kto się zranił lub uderzył, przynosi kostki lodu czy bandaże. W naszych rodzinach czy na placach zabawach nie zabraniamy naszym dzieciom bawić się ze swoim starszym rodzeństwem czy kolegami. Klasa czy grupa Montessori jest właśnie jak taka rodzina, gdzie poszczególne osoby dbają o siebie nawzajem.
Rodzicom polecamy literaturę przybliżająca metodę i postać Marii Montessori:
1. Montessori M.: Domy Dziecięce, Wydawnictwo Akademickie „Żak”, Warszawa 2005.
2. Miksza M.: Zrozumieć Montessori, Oficyna Wydawnicza „Impuls”, Kraków 1998.
3. Steinberg U.: Pedagogika Marii Montessori w przedszkolu, Wydawnictwo „Jedność”, Kielce 2003.